Eitjes zoeken van de Sleedoornpage

Als vlinderliefhebber trek ik er met regelmaat op uit om vlinders te fotograferen. Maar in januari denkt men dat je ze ziet vliegen als je vlinders aan het fotograferen bent. Hoewel je dan niet zoveel vlinders tegenkomt in januari, kan je toch zeker wel bezig zijn met vlinders. In dit geval gaat het om de Sleedoornpage of beter gezegd om het eitjes zoeken van de Sleedoornpage.

Sleedoornpage

De Sleedoornpage is een zeldzame en bedreigde vlinder in Nederland. De Sleedoornpage leeft ongeveer van juli tot begin oktober. De vlinders leven een vrij verborgen bestaan in boomtoppen. De mannetjes komen zelden naar beneden en leven voornamelijk van honingdauw. De vrouwtjes komen wel uit de boomtoppen om nectar te zoeken. Dit hebben ze nodig om de eitjes aan te kunnen maken. De paring vindt door het verborgen bestaan ook in de boomtoppen plaats. Na de paring zetten de vrouwtjes de eitjes af op sleedoornstruiken. Omdat de vlinders zeldzaam zijn is het van groot belang om de bestaande populaties in de gaten te houden en te monitoren.

Sleedoornpage eitjes door Kim Huskens

Eitjes

Door het verborgen leven van deze vlindersoort is het monitoren tijdens de vliegperiode bijna onmogelijk. Om toch een goed beeld te krijgen van de populaties wordt er in de winter gezocht naar de eitjes. De eitjes zijn goed te zien omdat er nog geen blad aan de sleedoornstruiken zit in de winter. De eitjes zijn schubbig en wit van kleur. Hierdoor zijn de eitjes redelijk goed te onderscheiden op de takken van de sleedoorn. Je moet wel heel goed kijken, omdat de eitjes heel klein zijn. Daarnaast worden de eitjes meestal in een oksel van de takjes gelegd. Het lijkt haast wel of de vlinder de eitjes een beetje probeert te verstoppen. Ik heb onderschat hoe klein de eitjes werkelijk zijn en kon er helaas geen foto’s van maken. De vlinderstichting heeft twee foto’s met eitjes aangeleverd om in dit bericht te plaatsen.

Eitje Sleedoornpage door Kars Veling

Tot slot

Zo zie je maar weer dat ook in de winter een vlinderliefhebber met vlinders bezig kan zijn. Daarnaast was het een leuke en leerzame bijdrage aan onze soms wat kwetsbare natuur. Ik had geen ervaring met eitjes zoeken en kwam er al vrij snel achter dat de eitjes echt heel erg klein zijn. Toch heb ik zelf eitjes kunnen ontdekken wat me een goed gevoel gaf. Twee leden van de vlinderstichting waren aanwezig om de gps locaties vast te leggen en een markering door middel van een hennep touwtje aan te brengen. Persoonlijk vind ik dat de vlinderstichting enorm goed werk levert om onze natuur in stand te houden.