Oranjetipjes dag

Op zondagmorgen 30 april gaat de wekker om vijf uur ’s morgens. Een normaal mens draait zich dan meestal nog eens om. Maar een vlinderfotograaf spring dan uit zijn bed, pakt zijn spullen en gaat op pad. Vandaag is het oranjetipjes dag. Om 05.45 uur loopt de fotograaf in het donker met een zaklamp te zoeken naar oranjetipjes. Vandaag heeft hij geluk en na ongeveer 10 minuten is de eerste gevonden. Het is nog iets te donker voor een goede foto. Al snel is foto 1 een feit.

Foto 1

Het is weer tijd om de volgende te gaan zoeken. In een langzaam tempo wordt de bosrand afgezocht. In het bos is het nog redelijk schemerig door de bomen. Opeens valt het oog op een klein geaderd witje. Door de wind is het nog vrij lastig om de vlinder mooi en goed scherp te krijgen. Met behulp van een grote witte paraplu wordt de wind tegengehouden en Foto 2 is gemaakt.

Foto 2

De zon schijnt inmiddels en het licht is mooi zacht. Het wordt tijd om weer een vlinder te spotten. Langs een slootkant zit een oranjetipje op Look zonder look. Helaas zit de vlinder ook volop in de wind en gaat dit niet lukken. Er zit niets anders op dan rustig verder te zoeken. Op een veldje waar de wind weinig vat heeft op het fluitenkruid zit weer een oranjetipje. Foto 3 en 4 worden hier gemaakt. Het licht is op dit moment heel erg mooi. Foto 3 en 4 zijn op dezelfde plek gemaakt. Hier kan je heel goed zien wat zonlicht met een foto kan doen. Bij foto 3 staat de zon net even wat lager dan bij foto 4 terwijl de vlinder zelf nog in de schaduw zit.

Foto 3

Foto 4

En klein stukje verder op het zelfde veldje dient zich nog een oranjetipje aan. Het fotograferen moet nu even wachten want er lopen allerlei mensen met honden in het bos. Hier mogen de honden loslopen en die vinden zo’n fotograaf die in het gras ligt of zit heel interessant. Zo’n enthousiaste hond houdt er dan echt geen rekening mee dat je daar bent om te fotograferen. Het is dan wel zo verstandig om de spullen even veilig te stellen voor zo’n speelse lobbes. Nadat de honden zijn vertrokken is het tijd voor foto 5 met een mooie groen achtergrond.

Foto 5

Het is inmiddels rond de klok van negen uur en op het veldje begint het al wat drukker te worden. Eén van de hondenbezitters was nieuwsgierig wat er allemaal te fotograferen viel. Ik heb de vlinders laten zien en men is dan vaak verbaasd dat er zoveel schoonheid rondfladdert zonder dat zij het weten. Na wat kletsen bleek dat zij op zondagmorgen met een clubje bij elkaar komen om de honden uit te laten. Dit gaat dan gepaard met een bakkie koffie en wat lekkere koeken. Ook de fotograaf kreeg een lekker warm bakkie en een koek. Toch nog even terug naar de vlinders om te kijken of de vleugels al open zijn om op te warmen. En dit was inderdaad zo en foto 6 en 7 werden met open vleugels gemaakt.

Foto 6

Foto 7

Ja en als deze mooie oranjetipjes eenmaal de vleugels gaan spreiden om op te warmen duurt het niet lang meer voor ze langs de bosranden op zoek gaan naar wat lekkers of een partner. Het laatste zorgt er dan weer voor dat we volgend jaar weer terug kunnen om mooie foto’s te maken. De oranjetipjes die al even in het zonnetje zitten beginnen al te draaien en kort daarna vliegen ze weg. Ik zoek nog even op een plekje in de schaduw en zie toch nog een vlinder zitten en ik kan het niet laten om foto 8 te maken.

Foto 8

Het is nu omstreeks 10 uur en de vlinders vliegen al lekker in het rond. Dit is het moment dat ik meestal stop omdat het nu steeds lastiger wordt om foto’s te maken. De vlinders zitten niet meer stil en het licht wordt steeds feller en harder. Voor een juiste belichting is het wit in deze vlinder al gauw overbelicht. Dus ik pak mijn spullen in en ga tevreden weer naar huis. Als toegift nog een foto die ik eerder heb gemaakt in de buurt van mijn woonplaats. Na veel zoeken heb ik het volgende stelletje gevonden (foto 9).

Foto 9

Al jaren zoek ik in de buurt naar oranjetipjes. Helaas komen zie hier haast niet voor. Soms zag ik er wel eens eentje vliegen maar daar bleef het ook bij. Stom toevallig liep ik een keer langs een veldje en ik kon het niet laten om even te zoeken. Het was een beetje regenachtig en ineens zag ik dit stelletje. Ik had geen spullen bij me omdat ik niet aan het fotograferen was. Dus gauw naar huis en de camera uit de tas. Door de regen heb ik twee paraplu’s gebruikt. Eén om de vlinders uit de wind te halen en eén voor boven mijn camera. Ja, je moet er wat voor over hebben hé. Vroeg op of je nat laten regenen. Ik kies voor beide en ben blij dat ik daar voor gekozen heb. Al zeg ik het zelf de foto’s spreken voor zich.